Bílasalar selja lán, bíll fylgir...

Hér í "Jú Ess Ei" er allt í kalda koli og því kemur ekki á óvart að enginn kaupi bila. Helsta vandamálið eru lánakjör eða öllu heldur að það eru ekki lán í boði fyrir fólk flest lengur. Það er stærri skaði en að missa kaupendur því bílasölur í Bandaríkjunum græða meira á vaxtaumbun af bílalánunum en á álagningunni á söluvörunni, þ.e. bílnum. Bílasalinn fær hluta vaxtanna og því vilja þeir helst ekki selja bíla gegn staðgreiðslu. 

Lánshæfi neytenda er mæld í "credit score" sem viðkomandi hefur aflað sér með skilvísum greiðslum af kreditkortum, heimilsreikningum og öðru mælanlegu peningastreymi. Einnig er mælt hversu mikið hlutfall af lánaheimild á kreditkortum viðkomandi er í notkun. Kreditkort hér eru eins og standandi yfirdráttur var á Íslandi fyrir bankahrun. Allir þessir mælanlegu þættir eru hnýttir saman í lánskjaravísitölu viðkomandi.

Fyrir ári síðan þá var nóg að vera með vísitölu undir meðallagi til að fá ágætis bílalán. En ekki lengur. Bílasölur fara á hausin unnvörpum og reyndar á það við um fyrirtæki í nánast öllum geirum efnahagslífsins. Það er allt fast og keðjuverkun fjármagnsflæðisins er brostin, enginn þorir að kaupa neitt eða skuldbinda tekjur sínar á óvissutímum.  Sama er víst að gerast heima á Íslandi og ekki getur Seðlabankinn prentað peninga og afhent fjármálakerfinu eins og verið er að gera hér í amrígu.

Hmm..., - af hverju ekki? Góð spurning en ég á því miður ekki svar við henni. 

Bílasala hrynur í Bandaríkjunum

Athugasemdir

[Guðmundur Ásgeirsson, 4.3.2009 kl. 10:42]

Reyndar getur Seðlabanki Íslands alveg "prentað peninga" kjósi hann að gera það, eða öllu heldur setja aukið magn seðla í umferð (M0). Bankarnir sjálfir, sem nú eru reyndar í ríkiseigu, geta líka "framleitt fjármagn" með ýmsum hundakúnstum, í hvert skipti sem gefið er út nýtt lán í banka verða t.d. til nýir peningar (úr engu!) í formi innistæðu á reikningi lántakandans, sem eykur heildarmagn peninga í umferð (M1). Það er samt ekki þar með sagt að það sé skynsamlegt að búa til fjármagn umfram þau verðmæti sem liggja að baki, því það var einmitt það sem kom okkur í þessi vandræði til að byrja með.

Ríkisstjórn getur heldur ekki framleitt annað en loforð (=skuldsetning), en peningana til að uppfylla þau verður hún hins vegar að taka frá þegnunum til að úthluta þeim upp á nýtt. Verkfærin til þess eru skattheimta og/eða seðlaprentun með tilheyrandi kaupmáttarskerðingu, en með því að sturta endalaust pappírspeningum út í hagkerfin eru hinar enskumælandi þjóðir í ran og veru að búa til hina fullkomnu uppskrift að óðaverðbólgu. Af þessum sökum er gjaldmiðilshrun víða yfirvofandi, ekki bara í Bretlandi heldur líka hjá sjálfum risanum í vestri! USD verður samt líklega seinni að falla vegna stöðu sinnar sem varagjaldmiðill ("reserve currency"), en 63,9% hlutdeild hans í alþjóðaviðskiptum er fyrst og fremst og fremst vegna olíumarkaðarins og það stríð er um það bil að tapast líka.

"A larger mass takes longer to crumble."